پرستوهای کوچ
پرستوهای کوچ
برفی سنگین در کار خوردن زمین است ، خوراکی سپید . خوراک میدرخشد. ابرهای طعم و احساس، بوی غذا را می پراکنند. دانه های درشت برف آهسته و سربه زیر بر این سفره در باریدنند…
پیش بسوی رنجی سپید. برفِ سنگین، برگریزانِ دانههای درشت برف است. اَبَراَبْر را جا میگذارند، تا در تسخیری سپید، تاریخی بدون شناسنامه برای دیروز و فردا به جا بگذارند. در چنین فصلی زمین گرمیهایش را بهسوی اعماق پس میکشد، و زمین از برف سردتر میگردد.
مسیر گلها در خوابند. سفرهای رنگارنگ متعلقند به دیروز، دیروزِ دیروزها، ماقبل تاریخ. زمینِ زمستان، تنهاترین زمینهاست. سفرِ زمستان، غریبترین سفرهاست. انسانِ زمستان نیز غریبترین، تنهاترین و سرکشترین مسافرهاست.
میروی، رفتن سرنوشت آدمی است. رفتن، اولین رَحَم و آخرین ایستگاه است، شروع و پایان است. انسان تنها موجودی است که از سفرهای وحشتناک اعماق تاریخ به اکنون رسیده ، و به فردا هم خواهد رسید . فردای فرداها، مابعد تاریخ.
رقص دانههای برف، آهنگی درونیاند، کە خویشتن را دفن میکنند. تسخیر، در واقع، هم زندگی و هم مرگ است. زیستن دیروز، مرگ اکنون و فرداست. زمستان، فصل پایان رویاها و جدال میان دو رویاست. دو رویائی، کە دیگر رویاها را تباه میکنند. چه بر فراز و چه بر فرود، پاها به ناگزیر خیس میشوند. آدمی در آن سوی محدوده برف جایگرفته است. آنچه اکنون میگذرد تمرینی است برای آنسوی مرزها.
برف، به حقیقت خود دل بسته است: آدم برفیها . حقیقت نیز شیفته حقیقت وجودی خویش است، لذتی جدا شده و منزوی . بودن تنها میماند، خویشتنی ازلی تا آنسوی مرزهای برف، و یا…
اینجا همە چیز حقیقتی از برف را در خود دارد.
نام اثر: پەڕەسێلکەکانی کۆچ
برگردانندە: پرستوهای کوچ
مترجم: سامان حسینی
نویسندە: فرخ نعمت پور
طراح جلد: فهیمە کریمی
صفحه‌آرایی: شاروخ ارژنگی
چاپ اول: نشر ۴۹ کتاب، سوئد ٢٠٢۳
طراح جلد:
شابک: 978-91-89734-94-4
برای خواندن و دانلودpdf کتاب ، اینجا را کلیک نمایید: پرستوهای کوچ
دیدن اثر به زبان اصلی: پەڕەسێلکەکانی کۆچ
دیدگاهتان را بنویسید